വാർഫെയർ: വെടിയുണ്ടകൾക്കിടയിലെ 90 മിനിറ്റുകൾ

സിനിമ കണ്ടിറങ്ങുമ്പോൾ ചിലപ്പോൾ നമ്മൾ കരയും, മറ്റുചിലപ്പോൾ ചിരിക്കും, ചിലപ്പോൾ ആവേശഭരിതരാകും. എന്നാൽ, കണ്ടിറങ്ങിയിട്ടും നമ്മളെ വേട്ടയാടുന്ന, യുദ്ധത്തിന്റെ ഒത്ത നടുക്ക് നമ്മെ നിസ്സഹായരായി നിർത്തുന്ന, മൂളിപ്പായുന്ന വെടിയുണ്ടകൾക്കിടയിൽ നമ്മളെ കൊണ്ടിരുത്തുന്ന സിനിമകൾ അപൂർവ്വമാണ്. അങ്ങനെയൊരു അനുഭവമാണ് മുൻ നേവി സീൽ അംഗമായ റേ മെൻഡോസയും, 'എക്സ് മെഷീന', 'അനൈലേഷൻ' തുടങ്ങിയ ചിത്രങ്ങളിലൂടെ പ്രശസ്തനായ അലക്സ് ഗാർലൻഡും ചേർന്ന് ഒരുക്കിയ 'വാർഫെയർ' (Warfare).

2025-ൽ പുറത്തിറങ്ങിയ ഈ ചിത്രം, മെൻഡോസയുടെ യഥാർത്ഥ യുദ്ധാനുഭവങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഒരുക്കിയതുകൊണ്ടാവാം, യുദ്ധത്തിന്റെ പച്ചയായ യാഥാർത്ഥ്യം ഇത്രയധികം പൊള്ളലോടെ സ്ക്രീനിലെത്തുന്നത്. യഥാർത്ഥ സീൽ ടീം 5 അംഗങ്ങളെ കൂടി അണിയറയിൽ സഹകരിപ്പിച്ച് നിർമ്മിച്ച ഈ ചിത്രം, ആധികാരികതയിൽ ഒരു വിട്ടുവീഴ്ചയും ചെയ്യുന്നില്ല.

റമാദിയിലെ ആ ഭീകരദിനം

2006-ലെ കുപ്രസിദ്ധമായ റമാദി യുദ്ധമാണ് സിനിമയുടെ പശ്ചാത്തലം. ഒരു യു.എസ്. മറൈൻ ഓപ്പറേഷന് സുരക്ഷയൊരുക്കാനായി ഒരു വീട് പിടിച്ചെടുക്കുന്ന 'ആൽഫ വൺ' എന്ന നേവി സീൽ സംഘത്തിലാണ് നമ്മളും ചേരുന്നത്. പിന്നീടങ്ങോട്ട്, സാധാരണ സിനിമകളിൽ കാണുന്ന വീരപരിവേഷമോ, ദേശസ്നേഹം തുളുമ്പുന്ന സംഭാഷണങ്ങളോ ഇല്ല. പകരം, കൈയ്യിലൊതുങ്ങാത്ത ഒരു ദുരന്തമുഖത്തേക്ക് പതിയെ വഴുതിവീഴുന്ന കുറച്ച് മനുഷ്യരുടെ നിസ്സഹായതയാണ്.

ചുറ്റും എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് പൂർണ്ണമായി മനസ്സിലാകും മുൻപ് ശത്രുക്കളുടെ ആക്രമണം ശക്തമാകുന്നു. ഒരു ഗ്രനേഡ് ആക്രമണത്തിൽ ടീമംഗമായ എല്ലിയറ്റിന് ഗുരുതരമായി പരിക്കേൽക്കുകയും, മറ്റ് ചിലർക്ക് ബോധക്ഷയം സംഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. തൊട്ടുപിന്നാലെ ഒരു ഐ.ഇ.ഡി. (Improvised Explosive Device) സ്ഫോടനത്തിൽ അവരുടെ പരിഭാഷകനായ ഫരീദ് കൊല്ലപ്പെടുകയും കൂടുതൽ പേർക്ക് പരിക്കേൽക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കൂടുതൽ സ്ഫോടനങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമെന്ന ഭയത്താൽ മെഡിക്കൽ സഹായം വൈകുന്നത് സംഘത്തെ കൂടുതൽ സമ്മർദ്ദത്തിലാക്കുന്നു. ഓരോ നിമിഷവും മരണത്തെ മുഖാമുഖം കാണുന്ന 90 മിനിറ്റുകൾ. ഒടുവിൽ, വ്യോമസഹായത്തോടെ അവരെ രക്ഷപ്പെടുത്തുന്നിടത്ത് ചിത്രം തീരുമ്പോൾ, യുദ്ധം അവശേഷിപ്പിച്ച മുറിവുകളുടെ ആഴം നമ്മളെ വേട്ടയാടും. ഈ ദൗത്യത്തിൽ തന്റെ ഒരു കാലും സംസാരശേഷിയും നഷ്ടപ്പെട്ട യഥാർത്ഥ എല്ലിയറ്റിനാണ് ചിത്രം സമർപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്.

സിനിമ എന്ന അനുഭവം

'വാർഫെയറി'നെ ഒരു സാധാരണ സിനിമ എന്ന് വിളിക്കാനാവില്ല. ഹാൻഡ്‌ഹെൽഡ് ക്യാമറയുടെ ഉപയോഗം നമ്മളെ ആ സംഘത്തിലെ ഒരാളാക്കി മാറ്റുന്നു. വെടിയുണ്ടകൾ ചീറിപ്പായുമ്പോൾ നമ്മളും തലകുനിക്കും, സ്ഫോടനങ്ങൾ നടക്കുമ്പോൾ സീറ്റിലിരുന്ന് വിറയ്ക്കും. 'സിനിമയുടെ സൗണ്ട് ഡിസൈൻ മുഖത്തടിക്കുന്നതുപോലെയുള്ള ശാരീരികമായ ഒരനുഭവമാണ്' എന്ന് ഒരു പ്രേക്ഷകൻ പറഞ്ഞത് അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ശരിയാണ്.

ഡി'ഫറോ വൂൺ-എ-തായ്, വിൽ പോൾട്ടർ, കോസ്മോ ജാർവിസ്, ജോസഫ് ക്വിൻ തുടങ്ങിയ അഭിനേതാക്കൾ അതിഭാവുകത്വങ്ങളില്ലാതെ യുദ്ധത്തിന്റെ മാനസികാഘാതം പ്രേക്ഷകരിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നു. 'യുദ്ധഭൂമിയിലെ പൊടിയും പുകയും, ഭയവും വെടിമരുന്നിന്റെയും രക്തത്തിന്റെയും ഗന്ധവും പ്രേക്ഷകനെ അനുഭവിപ്പിക്കുന്നു' എന്ന് 'ദി ഗാർഡിയൻ' നിരൂപകൻ എഴുതിയത് നൂറു ശതമാനം ശരിവെക്കുന്ന അനുഭവമാണിത്. ഇതൊരു യുദ്ധസിനിമ എന്നതിലുപരി, ഹൊറർ സിനിമകൾക്ക് സമാനമായ ഭീതിയും ഭീകരതയും ഉണർത്തുന്നു. കാരണം, ഇവിടെ പ്രേതങ്ങളോ അദൃശ്യശക്തികളോ അല്ല, മനുഷ്യൻ മനുഷ്യനോട് കാണിക്കുന്ന ക്രൂരതയുടെ ഭീകരരൂപമാണ് നമ്മളെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നത്.

അംഗീകാരങ്ങളും വിമർശനങ്ങളും

ലോകമെമ്പാടുമുള്ള നിരൂപകരും പ്രേക്ഷകരും ചിത്രത്തെ ഇരുകൈയ്യും നീട്ടിയാണ് സ്വീകരിച്ചത്. റോട്ടൻ ടൊമാറ്റോസിൽ 223 നിരൂപകരിൽ നിന്നായി 93% അംഗീകാരം, മെറ്റാക്രിട്ടിക്കിൽ 78/100 സ്കോർ, സിനിമാസ്കോറിൽ 'A–' ഗ്രേഡ് എന്നിവ ചിത്രം നേടി. ബോക്സ് ഓഫീസിലും മികച്ച വിജയം നേടാൻ ചിത്രത്തിനായി ($32.8 മില്യൺ).

എന്നാൽ, ഇതിനെ വെറുമൊരു "അമേരിക്കൻ സൈനിക പ്രചാരണ ചിത്രം" എന്ന് 'ഡെഡ്ലൈൻ ഹോളിവുഡ്' പോലുള്ള ചില മാധ്യമങ്ങൾ വിശേഷിപ്പിച്ചു. അമേരിക്കൻ സൈനികരുടെ വീക്ഷണകോണിൽ മാത്രം കഥ പറയുന്നതാണ് ഈ വിമർശനത്തിന് കാരണം. പക്ഷെ, യുദ്ധത്തിന്റെ ഭീകരത അതിന്റെ എല്ലാ ക്രൂരതയോടും കൂടി കാണിച്ച് അതിന്റെ നിരർത്ഥകത വരച്ചുകാട്ടുന്നതിലൂടെ ഇതൊരു ശക്തമായ യുദ്ധവിരുദ്ധ സിനിമയായി മാറുന്നുവെന്ന് ഭൂരിഭാഗവും വിശ്വസിക്കുന്നു.

ക്ലാസിക്കുകൾക്കൊപ്പം ഒരു പുതിയ പേര്

'സേവിങ് പ്രൈവറ്റ് റയാൻ', 'കം ആൻഡ് സീ', 'ഓൾ ക്വയറ്റ് ഓൺ ദി വെസ്റ്റേൺ ഫ്രണ്ട്' പോലുള്ള ക്ലാസിക് യുദ്ധ സിനിമകളുടെ ഗണത്തിലേക്കാണ് 'വാർഫെയറി'നെയും പലരും ചേർത്തുവയ്ക്കുന്നത്. പക്ഷെ, ആ സിനിമകളിൽ നിന്ന് ഇതിനെ വ്യത്യസ്തമാക്കുന്നത് അതിന്റെ അസംസ്കൃതമായ സമീപനമാണ്. വ്യക്തമായ കഥാപാത്ര വളർച്ചയോ, ദേശസ്നേഹപരമായ മുദ്രാവാക്യങ്ങളോ, വൈകാരികമായ പശ്ചാത്തല സംഗീതമോ ഈ ചിത്രത്തിലില്ല. നായകന്മാരില്ല, വില്ലന്മാരില്ല, യുദ്ധം എന്ന ഒരൊറ്റ യാഥാർത്ഥ്യം മാത്രം.

ചുരുക്കത്തിൽ, 'വാർഫെയർ' വെറുമൊരു സിനിമയല്ല. യുദ്ധം മഹത്വവത്കരിക്കപ്പെടേണ്ട ഒന്നല്ലെന്നും, അത് മനുഷ്യനിലുണ്ടാക്കുന്ന മുറിവുകൾ ഒരിക്കലും ഉണങ്ങില്ലെന്നുമുള്ള ഒരു ഓർമ്മപ്പെടുത്തലാണ്. ചോരയുടെയും വെടിമരുന്നിന്റെയും ഗന്ധമുള്ള, യുദ്ധത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ മുഖം കാണാൻ ധൈര്യമുള്ളവർക്ക് ധൈര്യമായി ടിക്കറ്റെടുക്കാം. വലിയ സ്ക്രീനിലും മികച്ച ശബ്ദസംവിധാനത്തിലും ഈ ചിത്രം കാണുന്നത് അതിന്റെ ആഘാതം പൂർണ്ണമായി ഉൾക്കൊള്ളാൻ നിങ്ങളെ സഹായിക്കും.